Fail fast, go forward!

Northern Exposure 6. sezon 18. bölümünde, Ruth Anne kasabayla ilgili ulusal radyoya öyküler yazıyordu. İlk öyküsü çok başarılı oldu, insanların ondan beklentileri arttı ve korkmaya başladı, radyoya çıkmak istemedi. Sonra Ed (Şaman,Yerli,Bilge), kendi yaşadıklarından edindiği dersi anlattı:
"That good reviews can be more damaging than bad ones."
"Don't take yourself too seriously."
"And get your second project done as quickly as possible so you can move on to your third."

Bu ders çok hoşuma gitti, kendime uyarladığımda bir sürü Uzman Yar, Müfettiş Yar. sınavı çıkıyor karşıma; ama hep "fail" ile sonuçlanıyor ve başvurmak bile istemiyorum, bu korku sebebiyle. Oysa bu başarısızlıkları ne kadar hızlı atlatırsam, o kadar kısa sürede başarıya ulaşırım diye düşünmeye başladım. 

Daha öncesinde işe girme korkusu, hatta staj yapma korkusu bile vardı bende. Yaşım geçiyor takıntısıyla birleşmişti ve geçmişe baktığımda, kendi istediğim şeyi bulmak için "Staj yapsaydım, bir sürü yer deneseydim" diye düşünüyorum, o zamanlarda beni almayacaklardır zaten korkusundan (başarısızlık ve getirdiği hayal kırıklığı korkusu) başvurmuyordum bile. Oysa ki, o aşama bile değerliymiş. 

"Fail fast, fail often" anlayışı girişimcilikte de varmış. Bir sürü start up yazısında gördüm. Çok hoş ya! 

 Bizim kültürümüzde gelişmemiş bir kavram. Hata korkusundan, yerimizden kıpırdayamayız. İnsanlar hata yapanı ölesiye suçlar, bağırır, kızar ya da sessizce hoşlanmadığı, aşağıladığı enerjisini gönderir :) Bizde, birden yıldızın parlaması beklenir ya da "Aa, o çok zeki!  Normal insan bunu yapamaz!" tarzında konuşmalarla başarı için emeğin, hataların, failure ların (failure kullanıyorum çünkü tam karşılamıyor sanki ya da Türkçe yazınca daha ağır bir enerjisi oluyor) önemi yadsınır.

Sonuç, fail durumları var ve olacak; bunları ne kadar erken yaşarsak o kadar iyi ve o fail ile ilgili dersi alıp, hızlıca bir sonraki aşamaya geçmek lazım. Kendime bunu uygulamakta heyecanlıyım:)